Bachlitalhütte

Zomervakantie 2011 - 29.07.2011

Extract uit het reisverslag "2011 - Meiringen-Wengen"

Onze laatste wandeldag in Meiringen. Het is zeer mistig als we opstaan. Volgens het weerbericht zou de zon er moeten doorkomen, maar daar is bitter weinig van te merken. Na het ontbijt twijfelen we nog even, maar uiteindelijk beslissen we toch onze stapuitrusting en pick-nick klaar te maken om naar de Bachlitalhut te stappen.

De wandeling begint aan de stuwdam van de Räterichsbodensee. Als we daar met de wagen aankomen, hebben we via de Grimselpas al wat gestegen en zijn we in de mist aanbeland. Opnieuw twijfelen we of we de wandeling wel zullen aanvatten. We wachten nog even af in de wagen. Als we na een half uurtje merken dat de wolken toch wat optrekken, besluiten we aan de tocht te beginnen. We wandelen de stuwdam over en beginnen aan de klim. Het is dan bijna 11u.

Vaak zien we maar een paar tientallen meters van het pad voor en boven ons. De bewolking lijkt zich aan het tempo waaraan we klimmen, terug te trekken. Na verloop van tijd dringt de zon af en toe door de wolken, maar het blijven kortstondige opflakkeringen.

Na ongeveer 1,5u klimmen, komen we aan het 'Bachlital', een uitgesterkt dal, zo vlak als een biljarttafel (van ongeveer 1.000 op 300 m). Achteraan het dal gaat het terug bergop en zien we de hut reeds staan. Dat is dus de richting die we uitmoeten. Het officiële pad loopt op de flank van het dal, maar deze tijd van het jaar kunnen we dwars over het dal lopen. De ondergrond lijkt wat op vochtig en aangestampt zeezand, maar dan hier en daar bijkomend bezaaid met steenpuin.

Een aantal keren moeten we zoeken om een riviertje over te steken. Achteraan het dal komen we terug op het officiële pad en is het nog een korte klim naar de hut. In de hut is het bijzonder rustig. Weinigen hebben vandaag de trip naar de hut aangevat. Onderweg zijn we we wel onze buren van op de camping tegen gekomen (mensen uit Biel - Zwitserland, die met hun gezin een theatergezelschap vormen). Zij waren de dag ervoor naar de hut gegaan en hadden er overnacht. Ze waren die ochtend (toen zat de hut blijkbaar in de zon en boven de wolken) naar de Bachligletsjer gegaan.

Aan de hut staat er een vrij ijzige wind. Daarom drinken we binnen iets, bestellen soep en eten een deel van onze pick-nick. De huttenbewaardster vertelt ons dat als de bewolking het toelaat, om 14u een helicopter zal komen om voorraad af te leveren. Maar daar wachten we niet op. Om 13u45 beginnen we aan de terugweg. Papa doet nog een heel kort klimmetje naar een klein meertje om er nog enkele foto's te nemen. Maar tegen dat iedereen terug is afgedaald tot het Bachlital, zijn we weer samen.

Vanaf daar is het dezelfde weg terug zoals we gekomen zijn. Alleen zien we nu een stuk meer dan enkele uren daarvoor. De zon doet moeite en hier en daar is een stukje blauwe lucht te zien, maar echt opentrekken doet het niet meer. Desalniettemin was het een wandeling die die moeite waard is. Vanzelfsprrkend had het mooier geweest als we de bergen rondom de hut in volle glorie hadden kunnen zien, maar aan de andere kant was het zeker geen dag om binnen in de tent te zitten. Daarvoor is het weer finaal nog te mooi geworden.

's Avonds koken we zelf in de tent en pakken we al een en ander in, want morgen vetrekken we naar het Intersoc-hotel in Wengen. Hopelijk kunnen we de tent morgenvroeg droog inpakken.

Terug naar boven 08.10.2011

Enkele foto's

Terug naar boven 08.10.2011